Ένα κοινό που βρίσκω σε αρκετούς ανθρώπους που έρχονται για θεραπεία είναι η τάση τους να σχεδιάζουν τη ζωή τους, από τα πιο γενικά, ως και την πιο μικρή λεπτομέρεια. Για άλλη μια φορά λοιπόν άκουσα τα παρακάτω από μια θεραπευόμενη:

«Μέχρι τα 18 έπρεπε να έχω τελειώσει τις γλώσσες και να περάσω στο πανεπιστήμιο όπως και έκανα. Έχω μάθει να πιάνω όλους μου τους στόχους. Έτσι και πέτυχα να ολοκληρώσω το μεταπτυχιακό μου μέχρι τα 26 και την επαγγελματική μου αποκατάσταση μέχρι τα 30. Στο πρόγραμμά μου όμως έπρεπε μέχρι τα 35 να είμαι παντρεμένη με παιδί. Γιατί δεν συμβαίνει; Γιατί ο Κ. δεν μου ζητά να τον παντρευτώ; Αν αργήσω και άλλο θα αργήσουν και οι υπόλοιποι στόχοι μου».

Στόχοι, πρόγραμμα, χρονοδιάγραμμα… Ακούγεται λίγο σαν οι σύγχρονοι άνθρωποι να έχουν βάλει τον εαυτό τους στη θέση του αλόγου που κυνηγά ένα καρότο υπό την απειλή του μαστιγίου. Πρέπει να τελειώσω τις σπουδές, πρέπει να βρω έναν σύντροφο ως τότε. Φαίνεται σαν να μένουμε τόσο προσκολλημένοι σε αυτό που έχουμε σχεδιάσει για εμάς που δεν αφήνουμε τα γεγονότα απλά να μας συμβούν. Μένουμε σε σχέσεις που δεν μας καλύπτουν γιατί πλησιάζουμε τα 30 και είμαστε ήδη 4 χρόνια με τον σύντροφό μας, αν δεν παντρευτούμε με αυτόν που θα βρούμε νέο σύντροφο, πότε θα κάνουμε παιδί και ούτω καθεξής.

Το θέμα είναι ότι καλώς ή κακώς οι άνθρωποι που προ-σχεδιάζουν την ζωή τους αποτελούν την πλειοψηφία. Είναι σαν να έχουμε πείσει τους εαυτούς μας ότι μόνο οργανώνοντας το αύριο θα μπορέσουμε κάποια στιγμή να είμαστε ευτυχισμένοι. Για σκεφτείτε όμως μήπως όλο αυτό είναι απλά μια λανθασμένη αντίληψη. Μπορεί το απρόβλεπτο, το νέο, αυτό που δεν έχουμε σχεδιάσει να είναι εκείνο που θα μας χαρίσει την πληρότητα που τόσο αποζητούμε; Και αν ναι, είμαστε διατεθειμένοι να ανοίξουμε τον εαυτό μας προκειμένου να υποδεχτεί αυτό το απροσδόκητο που ήρθε;

Τα σχέδια για το μέλλον λειτουργούν τις περισσότερες φορές ως δικλείδες ασφαλείας καθώς μας επιτρέπουν να δημιουργήσουμε μια ζώνη ασφαλείας για τους εαυτούς μας. Σχεδιάζοντας αυτό που θέλω να μου συμβεί, δεν ξαφνιάζομαι αλλά νιώθω σαν ένα τρένο με γνωστό δρομολόγιο, αρχή και τέλος. Η ζωή όμως κρύβεται στα τυχαία. Τυχαία γνωρίζουμε τους φίλους μας, τυχαία τους συντρόφους μας… όταν φυσικά αφήνουμε τον εαυτό μας να βγει έξω από τη σιγουριά που μας παρέχει η τεχνητή ρουτίνα που έχουμε δημιουργήσει. Αν είμαστε απρόθυμοι να δοκιμάσουμε νέα πράγματα τότε αποκλείουμε όμορφα νέα πράγματα να μας συμβούν.

Αν για παράδειγμα δεν ξεκινήσω ένα νέο χόμπι, αν δεν πάω σε μια νέα καφετέρια, αν δεν αλλάξω τη διαδρομή μου για τη δουλειά, πως θα βάλω νέους ανθρώπους στη ζωή μου; Φυσικά υπάρχει ο φόβος μήπως κάνουμε τις λάθος επιλογές, αλλά ποιος μας λέει ότι η προδιαγεγραμμένη ζωή που δημιουργούμε αποτελείται μόνο από σωστά σχέδια; Ποιος μας λέει ότι αυτό που θέλουμε να μας συμβεί είναι και το σωστό; Ορισμένες φορές χρειάζονται και κάποιες μικρές αποτυχίες στη ζωή μας για να μας δώσουν να καταλάβουμε τι είναι το πραγματικά σωστό για τον καθένα από εμάς.

Πολλές γυναίκες ήρθαν αντιμέτωπες με μια ανεπιθύμητη (για τη δεδομένη στιγμή) εγκυμοσύνη, ωστόσο τώρα είναι οι πιο ευτυχισμένες μαμάδες. Κάποιοι άλλοι απολύθηκαν από τη δουλειά τους, αλλά τώρα εργάζονται σε κάτι που τους γεμίζει περισσότερο. Κάποιοι άλλοι που ήταν άνεργοι μετακόμισαν αλλού και ξεκίνησαν μια νέα συναρπαστική ζωή. Αν όλοι αυτοί ήταν προσκολλημένοι στα σχέδιά τους τότε θα ήταν σαν να κυνηγούν την ουρά τους ψάχνοντας την ευτυχία. Μην ξεχνάτε ότι κάθε μικρή αποτυχία είναι στην πραγματικότητα μια μικρή επιτυχία. Οι λανθασμένες λύσεις μιας εξίσωσης μας φέρνουν πιο κοντά στο σωστό αποτέλεσμα. Ακόμα και η εφεύρεση της πενικιλίνης ήταν μια μεγάλη απρόβλεπτη αποτυχία, ωστόσο σήμερα σώζει ζωές.

Και αν όλα όσα είπαμε παραπάνω δεν σε έχουν πείσει ακόμα να αρχίσεις να ζεις τη ζωή σου και όχι να τη σχεδιάζεις τότε μπορείς να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου να αξιολογεί τα πλάνα που κάνεις για τη ζωή σου. Οραματίσου τα πλάνα που κάνεις για τη ζωή σου και κατέγραψε τα σε ένα χαρτί. Αναρωτήσου τι θα αισθανθείς αν πετύχεις κάθε έναν από αυτούς τους μικρο-στόχους που έθεσες. Θα αισθανθείς σιγουριά; Ασφάλεια; Προσπάθησε λοιπόν, με όσο μεγαλύτερη συχνότητα μπορείς να πετυχαίνεις στόχους (από αυτούς που έχεις θέσει) που θα σου επιτρέπουν να αισθανθείς όπως θέλεις. Αν πάλι, σου έχουν μπει δεύτερες σκέψεις για τη ζωή που προγραμματίζεις, άφησε ένα μικρό περιθώριο να σου συμβεί κάτι τυχαίο.